Ermənilər yandırır,
Ağdamda meşələri.
Kəlbəcərdə məhv edir,
Ən gözəl guşələri.
Bununla sübut edir,
Bununla sanki deyir:
Bu yerlər, bu çəmənlər,
Bu dağlar bizim deyil.
Öz dogma yuvasını,
İnsan yandıra bilməz.
Evinin pəncərəsin
Heç cür sındıra bilməz.
Boldur ermənilərlə.
Bakı, Gəncə, Şamaxı.
Zəhərlənir havamız
Bunu görürük axı.
Yurdumuzda bu qədər
Yeznələri var isə.
Niyə də qayıtmasın,
Köçüb getsin Parisə.
Bəli, həmin yeznələr,
Onların övladları
Mənsəb sahibləridir,
Çoxdur məşhurdur adları.
Bəli, Məmmədyarovlar,
Mehdiyevlərdir onlar.
Hamısının da bankda
Neçə milyonları var.
Ey bu xalqın mərd, igid,
Qəhrəman övladları.
Təmizləyin onlardan
Bu şərəfli diyarı.
“Qarı düşmən dost olmaz!”
Koroğlunun sözüdür.
Düşmənlərin ən pisi
Erməninin özüdür.
Qoy bunu unutmasın,
Oğullar və nəvələr.
Kim unutsa, başına
Min bir fəlakət gələr.
Əlisa NİCAT
